Niet voor iedereen is een snel scheidingstraject haalbaar of wenselijk. In de meeste gevallen is er meer tijd nodig. Bovendien is de snelheid van de procedure iets anders dan het proces dat je doormaakt. Daar mag je vóór, rondom of na de procedure zeker wel een jaar voor uittrekken. Maar hoe lang duurt een scheidingsproces nou eigenlijk? Dat is afhankelijk van alle betrokken partijen:
Is één van beiden klaar voor een snelle scheiding, maar de ander niet? Dan is een snel traject niet verstandig. Met forceren bereik je uiteindelijk vaak het tegenovergestelde effect: soms zelfs jarenlange procedures. Geduld is dan feitelijk de enige optie.
Daarbij geldt wel dat degene die extra tijd nodig heeft niet helemaal stil kan blijven zitten.
Is de één bereid te wachten en de ander bereid om te werken aan verwerken? Dan kan vaak binnen afzienbare tijd alsnog afspraken worden gemaakt om een vlotte afwikkeling te realiseren. Wie toch gaat forceren, stuit vaak op primaire reacties als vluchten, vechten of bevriezen. Daar heb je beiden geen tot weinig invloed op. Het vergroot zelfs de kans op escalatie.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Het is dus de kunst om niemand in het nauw te drijven. Uiteindelijk levert dat niet alleen tijdwinst op, maar ook op andere fronten valt er winst te behalen. Waar jullie jarenlang samen waren, ontstaat nu een verwijdering die beangstigend kan zijn en zelfs tot wantrouwen kan leiden. Door tijd te gunnen en zo respect te tonen, krijg je zelf ook weer respect of vertrouwen terug.
Niet altijd direct want het kan dat de ander nog vol in boosheid en verdriet zit en eerst even moet uitrazen. Maar heb je geen geduld of respect dan kun je sowieso doorgaans niet veel goeds terugverwachten. Ook niet altijd, maar het is wel altijd de poging waard. Ervan uitgaande dat een inhoudelijke procedure 9 maanden tot zelfs meer dan een jaar kan duren: als je direct gaat procederen ontkom je er eigenlijk niet aan dat je zeker een jaar verder bent voordat alles rond is. Wat er dan beslist wordt door de rechter is behoorlijk onzeker.
Als je nu een half jaar rust bewaart en probeert een goede voorlopige regeling te treffen. Dan zou het zomaar kunnen dat jullie na een half jaar alsnog om de tafel zitten, constructief afspraken maken en binnen 2 maanden gescheiden zijn. Dit scheelt niet alleen tijd, maar ook beschadigingen over en weer en bovendien een heleboel geld.
Escaleert het toch zodanig dat geprocedeerd moet worden. Dan kun je ongeveer een jaar rekenen voordat er een uitspraak is. Is het juist grimmig en grillig is tussen jullie. Dan is het moeilijk te voorspellen hoe lang jullie nog in rechte aan elkaar verbonden blijven.
Gaat het er extreem aan toe? Dan kan de duur van het procederen ook extreme vormen gaan aannemen. Het komt zelfs voor dat mensen tien jaar later nog aan het procederen zijn: van de rechtbank naar het Gerechtshof en door naar de Hoge Raad die op zijn beurt kan terugverwijzen naar een gerechtshof. Bovendien kun je ook meerdere procedures bij de rechtbank starten over en weer. En tegen die uitspraken kun je weer in hoger beroep gaan. Al die tijd blijf je (negatieve) energie in elkaar steken. Dat gaat ten koste van jezelf, eventuele kinderen en/of nieuwe partners.
Kortom, het is belangrijk dat je er snel bij bent. Wacht dus niet met actie ondernemen tot het geëscaleerd is. Vraag zo snel mogelijk advies zodat je weet wat je te doen staat en wat je beter niet kunt doen. Besef dat scheiden tijd kost en dat de duur afhankelijk is van jullie specifieke situatie. Iets wat decennialang vervlochten is, kan nu eenmaal niet in één dag ontvlochten worden. Gun elkaar dus wat tijd.