Kinderen kosten geld. Zolang ouders bij elkaar zijn, staan zij niet of nauwelijks stil bij de hoogte van die kosten. Als ouders uit elkaar gaan, lopen die kosten gewoon door en die moeten nog wel betaald kunnen worden. Kinderen mogen er in beginsel niet op achteruit gaan als hun ouders scheiden. Daarom moeten allebei de ouders geld tot hun beschikking hebben om die kosten te betalen.
Verdient de ene ouder minder en draagt hij of zij bovendien de meeste zorg en kosten? Dan is het uitgesloten dat die ouder genoeg geld heeft om al die kosten te dragen. Om te zorgen dat die ouder de kosten wel kan betalen, betaalt de andere ouder, voor zover zijn of haar inkomen dat toelaat, maandelijks een bijdrage voor de kinderen.
Van belang is dat de alimentatiebetaler zich realiseert dat hij of zij tijdens de relatie ook al met een soortgelijk bedrag bijdroeg voor de kinderen. Vanaf de geboorte van de kinderen gaat een flink deel van het inkomen naar de kinderen. Het voelt alleen anders als dat geld ineens op de rekening van de ex-partner moet worden overgemaakt.
De vrees dat het geld niet bij de kinderen terecht komt, is meestal onterecht. Beide ouders dragen naar draagkracht bij in kosten die gerelateerd zijn aan het inkomen waar jullie als gezin van leefden. Het alimentatiebedrag zou toereikend moeten zijn om naast de verblijfskosten ook de verblijfsoverstijgende kosten te betalen.
De kinderalimentatie is dus in beginsel bedoeld voor alle kosten, waaronder eten, drinken, verzorging, kleding, schoolspullen, schoolbijdragen, abonnementen (waaronder bijvoorbeeld ov kaart), contributies, niet vergoede medische kosten (denk bijvoorbeeld ook aan vitaminepillen, neussprays), cadeautjes voor kinderfeestjes enz.
Veel meer dan je op het eerste gezicht denkt. Maar je kunt hier zeker aanvullende specifieke afspraken over maken. Incidentele hoge kosten, zoals schoolkosten, (buitenlandse) schoolreizen, aanschaf van een fiets of laptop, onvergoede medische kosten kunnen in een aparte regeling worden opgenomen.Ook over kinderopvangkosten kan een aparte regeling worden getroffen.
In de wet wordt kinderalimentatie "bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de minderjarige" genoemd. Deze term klinkt vriendelijker dan alimentatie en vertelt meer. Die kosten horen bij het hebben van het kind. En bij wat jullie voor dat kind hebben opgebouwd. En bij wat je je kind altijd toegewenst hebt.
Zolang je het los kunt koppelen van de ex-partner is het eigenlijk niet meer dan logisch. Zolang je het goed laat berekenen kun je ervan uitgaan dat de bijdrage niet onredelijk is en dat je niet meer betaalt dan je kan betalen.